Ο Ελληνικός θρίαμβος της επανάστασης, υπό την σκιά της τουρκικής προπαγάνδας
"Την παραμονή της επανάστασης, οι Έλληνες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία είχαν σχετικά ειρηνική και ευημερούσα ζωή. Σε περιοχές όπου οι Έλληνες ήταν πλειοψηφία, είχαν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν τους δικούς τους δήμους, απαλλαγμένο από την παρέμβαση του κράτους. Το Ελληνικό Πατριαρχείο στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, την οθωμανική πρωτεύουσα, έγινε ένα προνομιακό θεσμικό όργανο, που συμμετείχε στη διοίκηση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τότε γιατί η Ελληνική επανάσταση έλαβε χώρα;
Παρά την άνετη και εύκολη ζωή που ζούσαν οι Έλληνες, ιδιαίτερα εκείνων στις αστικές περιοχές, άρχισαν να υποκινούνται από τους Ρώσους κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Τσάρου Πέτρου αποσκοπώντας στην ανάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Παράλληλα, Γάλλοι μυστικοί πράκτορες άρχισαν να περιφέρονται πάνω από όλα τα Βαλκάνια, ξεσηκώνοντας τους Έλληνες, με υποσχέσεις για αυτονομία ή ανεξαρτησία υπό γαλλική προστασία.
Εν τω μεταξύ οι Έλληνες άρχισαν να θεσπίζουν μυστικές, επαναστατικές και τρομοκρατικές οργανώσεις στο εξωτερικό, και να δημοσιεύουν εφημερίδες και περιοδικά που θα εξυπηρετούν το σκοπό τους. Μία από αυτές τις οργανώσεις, η «Αθηνά», δρούσε για ελληνική ανεξαρτησία με τη βοήθεια της Γαλλίας, ενώ μια άλλη με το όνομα Φοίνιξ έχει την ίδια φιλοδοξία με τη βοήθεια όμως της Ρωσίας.
Ωστόσο, μια πιο σκοτεινή και φιλόδοξη οργάνωση, με το όνομα Φιλική Εταιρεία, ιδρύθηκε στην Οδησσό το 1814, η οποία προσπάθησε να προκαλέσει εξέγερση των "Ελλήνων", συμπεριλαμβανομένων των Βαλκανίων.
Από τη στιγμή που άρχισε η εξέγερση, ο ληστής Πέτρος Μαυρομιχάλης, κατέβηκε από τα βουνά στην Καλαμάτα μαζί με άλλους ληστές, και δολοφονούνται όλοι οι Μουσουλμάνοι άνδρες. Για να γιορτάσει αυτή τη λεγόμενη "νίκη", είκοσι τέσσερις ιερείς διοργάνωσαν γιορτή στις όχθες του ποταμού της πόλης. Σύντομα μία δυσωδία άρχισε να κρέμεται πάνω από τις πόλεις της Πελοποννήσου, που εκπέμπονταν από τη σήψη αποκεφαλισμένων πτωμάτων των μουσουλμάνων, που τους έτρωγαν τα σκυλιά και τα όρνια. Το νερό στα πηγάδια ήταν μολυσμένο και η πανώλη άρχισε. Εν τω μεταξύ οι Έλληνες του Ναυαρίνου ήταν υπερήφανοι με τις τρομερές σφαγές που έλαβαν χώρα εκεί. Ένας από αυτούς επαίρονταν ότι είχε σκοτώσει δεκαοκτώ Τούρκους. Οι δολοφόνοι ήταν αμείλικτοι. Η πρώτη σημαία των ανταρτών απεικονίζεται ένα σταυρό πάνω από ένα κομμένο Τούρκικο κεφάλι. Οι ληστές κατέβηκαν από τα βουνά και άρχισαν να αφανίζουν Τούρκικους οικισμούς. Ο έλεγχος σύντομα πέρασε στα χέρια των ηγετών τους, και όλος ο Μωριάς γέμισε ομάδες ενόπλων χούλιγκαν, σκοτώνοντας και δολοφονώντας. Εκτιμάται ότι περίπου 50.000 μουσουλμάνοι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, ζούσε στην Πελοπόννησο, το Μάρτιο του 1821. Αυτό δεν ήταν ένας πόλεμος για την ελληνική ανεξαρτησία ή την απελευθέρωση, αλλά ένας πόλεμος εξόντωσης των Τούρκων και άλλων μουσουλμάνων, και οι κύριοι υποκινητές του ήταν οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί κληρικοί.
Κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης η βρετανική, γαλλική και ρωσική κυβέρνηση μυστικά βοηθούν τους αντάρτες. Οι κυβερνήσεις αυτές, όχι μόνο δεν είχαν καμία αντίρρηση για την αποστολή χρημάτων, όπλων και μαχητών στους αντάρτες, αλλά και έκαναν ό, τι είναι δυνατόν για να τους βοηθήσουν με τους δικούς τους μυστικούς πράκτορες, με την πλήρη ήττα του Οθωμανικού στόλου στο Ναυαρίνο στις 20 Οκτ l827 από το πολεμικό ναυτικό τους, και τέλος με το πρωτόκολλο που υπεγράφη στις 22 Μαρ 1829 προσδιορίζοντας τα σύνορα μιας ανεξάρτητης Ελλάδας. Ένα χρόνο αργότερα, το ελληνικό ιμπεριαλιστικό κράτος ιδρύθηκε , αλλά έλαβε ένα αξέχαστο μάθημα από τους Τούρκους, στη Δυτική Ανατολία, στις 9 Σεπτεμβρίου 1922.
Παρά την άνετη και εύκολη ζωή που ζούσαν οι Έλληνες, ιδιαίτερα εκείνων στις αστικές περιοχές, άρχισαν να υποκινούνται από τους Ρώσους κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Τσάρου Πέτρου αποσκοπώντας στην ανάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Παράλληλα, Γάλλοι μυστικοί πράκτορες άρχισαν να περιφέρονται πάνω από όλα τα Βαλκάνια, ξεσηκώνοντας τους Έλληνες, με υποσχέσεις για αυτονομία ή ανεξαρτησία υπό γαλλική προστασία.
Εν τω μεταξύ οι Έλληνες άρχισαν να θεσπίζουν μυστικές, επαναστατικές και τρομοκρατικές οργανώσεις στο εξωτερικό, και να δημοσιεύουν εφημερίδες και περιοδικά που θα εξυπηρετούν το σκοπό τους. Μία από αυτές τις οργανώσεις, η «Αθηνά», δρούσε για ελληνική ανεξαρτησία με τη βοήθεια της Γαλλίας, ενώ μια άλλη με το όνομα Φοίνιξ έχει την ίδια φιλοδοξία με τη βοήθεια όμως της Ρωσίας.
Ωστόσο, μια πιο σκοτεινή και φιλόδοξη οργάνωση, με το όνομα Φιλική Εταιρεία, ιδρύθηκε στην Οδησσό το 1814, η οποία προσπάθησε να προκαλέσει εξέγερση των "Ελλήνων", συμπεριλαμβανομένων των Βαλκανίων.
Από τη στιγμή που άρχισε η εξέγερση, ο ληστής Πέτρος Μαυρομιχάλης, κατέβηκε από τα βουνά στην Καλαμάτα μαζί με άλλους ληστές, και δολοφονούνται όλοι οι Μουσουλμάνοι άνδρες. Για να γιορτάσει αυτή τη λεγόμενη "νίκη", είκοσι τέσσερις ιερείς διοργάνωσαν γιορτή στις όχθες του ποταμού της πόλης. Σύντομα μία δυσωδία άρχισε να κρέμεται πάνω από τις πόλεις της Πελοποννήσου, που εκπέμπονταν από τη σήψη αποκεφαλισμένων πτωμάτων των μουσουλμάνων, που τους έτρωγαν τα σκυλιά και τα όρνια. Το νερό στα πηγάδια ήταν μολυσμένο και η πανώλη άρχισε. Εν τω μεταξύ οι Έλληνες του Ναυαρίνου ήταν υπερήφανοι με τις τρομερές σφαγές που έλαβαν χώρα εκεί. Ένας από αυτούς επαίρονταν ότι είχε σκοτώσει δεκαοκτώ Τούρκους. Οι δολοφόνοι ήταν αμείλικτοι. Η πρώτη σημαία των ανταρτών απεικονίζεται ένα σταυρό πάνω από ένα κομμένο Τούρκικο κεφάλι. Οι ληστές κατέβηκαν από τα βουνά και άρχισαν να αφανίζουν Τούρκικους οικισμούς. Ο έλεγχος σύντομα πέρασε στα χέρια των ηγετών τους, και όλος ο Μωριάς γέμισε ομάδες ενόπλων χούλιγκαν, σκοτώνοντας και δολοφονώντας. Εκτιμάται ότι περίπου 50.000 μουσουλμάνοι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, ζούσε στην Πελοπόννησο, το Μάρτιο του 1821. Αυτό δεν ήταν ένας πόλεμος για την ελληνική ανεξαρτησία ή την απελευθέρωση, αλλά ένας πόλεμος εξόντωσης των Τούρκων και άλλων μουσουλμάνων, και οι κύριοι υποκινητές του ήταν οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί κληρικοί.
Κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης η βρετανική, γαλλική και ρωσική κυβέρνηση μυστικά βοηθούν τους αντάρτες. Οι κυβερνήσεις αυτές, όχι μόνο δεν είχαν καμία αντίρρηση για την αποστολή χρημάτων, όπλων και μαχητών στους αντάρτες, αλλά και έκαναν ό, τι είναι δυνατόν για να τους βοηθήσουν με τους δικούς τους μυστικούς πράκτορες, με την πλήρη ήττα του Οθωμανικού στόλου στο Ναυαρίνο στις 20 Οκτ l827 από το πολεμικό ναυτικό τους, και τέλος με το πρωτόκολλο που υπεγράφη στις 22 Μαρ 1829 προσδιορίζοντας τα σύνορα μιας ανεξάρτητης Ελλάδας. Ένα χρόνο αργότερα, το ελληνικό ιμπεριαλιστικό κράτος ιδρύθηκε , αλλά έλαβε ένα αξέχαστο μάθημα από τους Τούρκους, στη Δυτική Ανατολία, στις 9 Σεπτεμβρίου 1922.
Ο SALAHİ R. SONYEL (Τούρκος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου