Η αδιάσπαστη ενότητα της Ιστορίας και της συλλογικής ταυτότητας των Ελλήνων και η σύγχρονη αμφισβήτηση τους

Εδώ και 2 δεκαετίες γίνεται μια συστηματική προσπάθεια και μια μαζική προπαγάνδα ώστε να επιβληθεί η αντίληψη ότι η εξέγερση του το 1821 ήταν ένα τεχνητό κατασκεύασμα που ήρθε από την αλλοδαπή και σχεδόν επιβλήθηκε !! στους αγράμματους χωρικούς από τους αστούς και τους Έλληνες λόγιους (Κοραής κτλ). Η προπαγάνδα αυτή περιλαμβάνει ρατσιστικές φαλμεραγιερικές αναλύσεις αίματος (είμαστε μείγμα Σλάβων και Αλβανών, αν και οι οπαδοί της θεωρίας αυτής την ίδια στιγμή αρνούνται και την ύπαρξη ξεχωριστών φυλών ως βιολογικών οντοτήτων), περιλαμβάνει την αντίθεση Έλληνα (ειδωλολάτρη)-Ορθοδόξου και τέλος, το εντυπωσιακότερο όλων, περιλαμβάνει θετικές αποτιμήσεις γα την σκοταδιστική Οθωμανική Αυτοκρατορία, σε σημείο να μπορούμε να ονομάσουμε το Ιστοριογραφικό αυτό ρεύμα ως "Οθωμανισμό".
Προφανώς υπάρχουν και μονόπλευρες υπερβολές στην διήγηση της Ελληνικής Ιστορίας όπως αυτή έχει αποτυπωθεί στο κοινωνικό υποσυνείδητο. Αλλά από εκεί ως το σημείο κάποιοι κρατικοδίαιτοι καθηγητές του Παντείου Πανεπιστημίου και καναλάρχες διαπλεκόμενοι να αναπολούν με λαγνεία τα καλά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να επιχειρούν την συνολική κατεδάφιση της Εθνικής Ελληνικής ταυτότητας υπάρχει πολύ δρόμος να διανυθεί. Θα επιχειρήσω μια μικρή ανάλυση και μια αντίκρουση των βασικών επιχειρημάτων των "Οθωμανιστών".

Ελλήνων Ύβρις

Όλα ασπρόμαυρα και πάλι, μόνο που σιώπησε η χώρα πολύ πριν της κόψουμε εμείς την γλώσσα. Την είχαμε από χρόνια ισοπεδώσει κι έτσι δεν υπάρχει σπίτι με αυλή να κλειστούμε στα όρια της και να λέμε το σεργιάνι μας το κάναμε στον κόσμο κι ας ήταν δυο μέτρα γης. Δεν υπάρχει καφενές να μαζεύει αυτούς που μένουν, τον δώσαμε αντιπαροχή με αντάλλαγμα μία πολυθρόνα από φορμάικα και έναν φτηνιάρικο πολυέλαιο να κρέμεται πάνω από τα σκυμμένα μας κεφάλια. Δεν θα αντέξουμε στο ασπρόμαυρο γιατί ξεβάψαμε από μοναχοί μας. Ξεριζώσαμε τα γεράνια μας που από κάτω κρύβαμε το κλειδί. Ξεράναμε τις γαριφαλιές που από προγιαγιά σε γιαγιά και από γιαγιά σε μάνα σου παραδιδόταν προς φύλαξη. Ξέρεις τι αγωνία είναι να φυλάξεις ένα κλαράκι; Σαν όλη η ελπίδα της συνέχειας να ήταν σε αυτή μόνο την ρίζα. Ξεράναμε τους ήχους της πατρίδας με τόση βία που ξεριζώσαμε από μέσα μας και τον ήχο του καημού. Δεν ξέρουμε πια ούτε πώς να κλάψουμε. Και ο θρήνος μας είναι τόσο παράφωνος που δεν τον αντέχει ούτε το μέσα μας.
Βιαστήκαμε να μπούμε στο τρένο της ξενόφερτης ανάπτυξης

Ψεκάζουν, σκουπίζουν τελειώνουν με την δημοκρατία

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Είχα εγκαίρως προειδοποιήσει: ο τρόπος με τον οποίο η σκληρή δεξιά αντιμετωπίζει τις πολιτικοοικονομικές κρίσεις θεμελιώνεται με την μεταβολή της πολιτικής αφήγησης σε ρατσιστική αφήγηση. Αποτελεί το πέρασμα από την διαβούλευση και την διαπραγμάτευση στο αυταρχικό κράτος του χωροφύλακα. Η έννοια του έθνους δεν έχει αστικό σημαινόμενο στη δική τους συνείδηση, αλλά πολιτισμικό / βιολογικό. 

Έτσι συμφέρει την τυχοδιωκτική πολιτικοεπιχειρηματική τάξη της πατρίδας μας σήμερα. Χθες, τους ίδιους, συνέφερε η ........
επίσης πολιτικοοικονομική στην ουσία, αλλά ψευδώς ανθρωπιστικά / ιδεαλιστικά παραμορφωμένη αφήγηση περί «πολυπολιτισμικότητας».
Ο ρατσιστικός λόγος και η σχετική συμπεριφορά του κράτους

''Το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας εστίν''

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ( Περὶ τοῦ μὴ δεῖν δανείζεσθαι )

''Το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας εστίν''
«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»! Το είπε ο Πλούταρχος τον 1ο μ.Χ. αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του.
«Εχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου»,
«Οι οφειλέτες....

είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων».
Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»... 
Το κείμενο δεν γράφτηκε τυχαία.

 Η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις μαστίζονταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης, όταν ο Πλούταρχος περί το 92 μ. Χ αποφάσισε να μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για τις σοβαρές συνέπειες του δανεισμού.
Σε ποιους ήταν χρεωμένοι τότε οι άνθρωποι;